جمله­ی قصار: انسان عاقل وقتی حسابی گرمِ سینه­زدن هست خوبه که بعضی وقتها سر بلند کُنه ببینه زیرِ عَلم کی داره سینه میزنه!

   یادآوری: چپیها سه دسته اند یا خدا را قبول دارند ولی معتقد به پیامبران نیستند و یا اصلا خدا را قبول ندارند و یا اصولا هیچ دینی را قبول ندارند؛توحیدی و یا غیر آن.

   خاطره: زمستان 1354 زندان اوین؛ مجاهدین خلق رسما اعلان کردند که "ما مارکسیست هستیم." بدنبال این اعلان روحانیون در زندان که تا آن موقع برای آنها بسیار هزینه کرده بودند (از هزینه معنوی منتظری و طالقانی گرفته تا هزینه مالی هاشمی رفسنجانی)بشدت از این قضیه ناراحت شدند و نهایتا هفت روحانی (طالقانی منتظری هاشمی مهدوی­کنی ربانی شیرازی انواری و لاهوتی) بیانیه­یی موسوم به "بیانیه نجاست-پاکی" را صادر کردند. که نهایتا موجب تفکیک مبارزین مذهبی و چپی از هم شد. (بند یک و دو  و بند شش) موضع گیری ها در این میان مختلف بود گروهی مانند لاجوردی و عسگر اولادی کاملا خود را مقید به این حکم می دانستند و برخورد با چپی ها را شدیدتر کردند و گروه دیگری در بین مذهبیها بودند که که راه اعتدال(!) را برگزیدند که معتقد بودند این فتوای سیاسی نیست بلکه فتوای شرعی است و نباید باعث تفرقه بین مبارزین شوند که اینها شامل بهزاد نبوی، نوروزی و ... بودند. (خاطرات بهزاد نبوی نوار شماره14،نقل از کتاب خاطرات عزت­شاهی)

     نکته: البته انسانهای عاقل در دنیا دنبال دوست می گردند و نه دشمن. از همین رو چپیهای امروز دنیا که در واقع ورشکستگان سیاسی-عقیدتی هستند، دشمنان بی­خطری می­باشند که به­خاطر دشمنی با امپریالیسم جهانی می توانند در این برهه تاریخی هم­پیمان تاکتیکی محسوب شوند. هرچند مردم آنها از این باب که مظلوم واقع شده اند، دوستان ما هم هستند.

   تعجب: تعجب من ازدوستان آرمانگرا و فرزندان خمینی هست که چه­گورا را با شهید چمران (که انشاء الله شفاعت ما را در قیامت کند) مقایسه می کنند. این دوستان مرز بین تاکتیک وزارت خارجه و آرمانگرایی دانشجویی را درک نکرده اند. یا شاید حماسه های مکتبی شور جوانی آنها را اقناع نکرده است(!) که بدنبال چریکهای چپی هستند. در واقع در میان این مصلحت اندیشیهای سیاسی، این جوانان آرمانگرای عاشق خمینی هستند که باید هویت نه شرقی نه غربی و هویت مستقل نهضت اسلامی را حفظ کنند.